Ana Sayfa
Foto Galeri
13.06.2024
5 Yaşındaki
-
- ÇOK TÜHAF! 5 evvelce kız her akşam yemekten sonra evden kayboluyordu. Babası onu gizlice takiip etmeye karar verdi. Babası, kızının her gece kiminle görüştüğünü görüp olağanüstü gerçeği öğreniyor gözyaşlarına boğuldu ve anında polisi aradı. Yerel haber kanallarına ise kızının ona fark ettirmek bu kadar uzun vakit bunu nasıl yapabildiğini hâlâ anlayamadığını söyledi. “Eşim ve ben bunu daha daha daha eskiden fark etseydik, anında harekete geçerdik. Devamını izlemek amacıyla gorsele doku65nun..
-
- ÇOK TUHAF! – 5 Yaşındaki kız her akşam yemekten sonra evden kayboluyordu. Babası onu gizlice takiip etmeye karar verdi. Babası, kızının her gece kiminle görüştüğünü görüp olağanüstü gerçeği öğreniyor gözyaşlarına b-ğ-uldu ve anında p-olisi aradı. Yerel haber kanallarına ise kızının ona fark ettirmek bu kadar uzun vakit bunu nasıl yapabildiğini hâlâ anlayamadığını söyledi. “Eşim ve ben bunu daha daha daha eskiden fark etseydik, anında harekete geçerdik. “Bu, Tom’un her akşam kızının odasını boş bulduğu 4. gündü. Kız hep aynı saat aralığında ortadan kayboluyordu: 6 ile 7 arasında. Emma’nın bir iki saat evden çıkması garip bir hal değildi. Çoğunlukla evin gerisindeki alanda oyun oynamaya giderdi. Ancak daha evvelce hiç üst üste her akşam çıktığı olmamıştı. Bu yüzden Tom end-işelenmeye başladı… Kızına sorduğunda Emma her vakit verecek akıllıca bir yanıt buluyordu. Bu babasını değil onu ilgilendirirdi! Ama Tom’un öğrenmeye hakkı vardı… Kızı her akşam nereye gidiyordu!? Görünen o ki, bu bozukluğun cevabını mutlaka kızından alamayacaktı, bu yüzden hali kendi başına incelemeye karar verdi. 5. gün Emma yemekten sonra yine evden çıktığında, Tom onun odasını aramak amacıyla tam olarak 1 saati olduğunu biliyordu. Gerçeği meydana çıkarmaya kararlıydı! Hızla yukarıyaya çıkıp bütün çekmeceleri karıştırmaya başladı. Kıyafetler ve oyuncaklar odanın her yerine dağılmıştı… Ancak Tom hiç bir şey bulamadı. Ta ki kızının yastığının altındaki beyaz kağıt parçasını görene kadar… Görünen o ki, bu bozukluğun cevabını mutlaka kızından alamayacaktı, bu yüzden hali kendi başına incelemeye karar verdi. 5. gün Emma yemekten sonra yine evden çıktığında, Tom onun odasını aramak amacıyla tam olarak 1 saati olduğunu biliyordu. Gerçeği meydana çıkarmaya kararlıydı! Hızla yukarıyaya çıkıp bütün çekmeceleri karıştırmaya başladı. Kıyafetler ve oyuncaklar odanın her yerine dağılmıştı… Ancak Tom hiç bir şey bulamadı. Ta ki kızının yastığının altındaki beyaz kağıt parçasını görene kadar. 6. gün Tom hazırdı. Sabırsızlıkla kapısını Aralık bıraktığı hobi odasında bekliyordu. Bu şekilde Emma’ya fark ettirmeden onu gö-zetleyebilecekti. “Şimdi çıkarsa onu arkadan takip ederim” diyerek sesli düşünürken buldu kendini. Saat 6’yı gösteriyordu. Belli ki kafasındaki düşünceler di-kkatini dağıtmıştı zira kızı görünürde yoktu… Tom tam saatinde arka kapıya koşmuştu… Çünkü Emma evlerinin gerisindeki ormanlık alanda nerdeyse gözden kaybolmak üzereydi.Tom ormanın kıyısına vardığında Emma oldukça gözden k-aybolmuştu, neyse ki notta yazan evi çok iyi biliyordu, bu yüzden kızına yetişmek hiç de zor olmadı. Tom’un ailesiyle eş güdümlü yaşadığı 5 hektarlık arazi aşağı yukarıyaya 100 senedir onun ailesine aitti ve bu esrarengiz evde eskiden büyük annesi ve büyük babası yaşıyordu. 50 senesi aşkın bir vakitdir evde oturan yoktu, ancak Tom eve vardığında hayatının en dehşet verici anını yaşadı… Balkonda bekleyen biri vardı!Balkonda bekleyen biri vardı! Tom, evin yakınındaki bir ağacın gerisinde saklanıp kızını beklemeye karar verdi. “Emma burada ne yapıyor?” diye iyice meraklanmıştı kaygılı baba. Uzun vakit beklemesine lüzum kalmadı zira birkaç dakika sonra Emma arazinin başka doğrultusunda belirdi. Yumruğuyla kapıyı sert bir şekilde tıklattı ve balkondaki esrarengiz şahıs gözden k-ayboldu. Kapı açıldı ve Emma içeri girdi… Kimdi bu esrarengiz şahıs? Bu evde ne yapıyorlardı? Daha da önemlisi… Emma ile ne işi vardı!? Tom süratli davrandı. Anahtarı vardı ve arka kapıyı olası olduğunca sessiz bir şekilde açtı. Yavaş ve emin adımlarla, kızının bir yabancıyla konuştuğunu duyduğu odaya girdi. Bu mutlaka bir bayanın sesiydi… Tom kapıya yaslanarak hali kavramak amacıyla içeriyi gözetlemeye çalıştı. Görünüşe göre içeridekiler meşguldüler. Tom yalnızca kızına ve bu esrarengiz bayana ait olamayacak çoğu ayak sesi duydu… Sonrasında Emma aniden kapıyı açtı! Kızı odadan çıkmadan anında evvelce Tom binanın köşesine gizlendi. Kız esrarengiz evden çıktı, Tom onun büyük ihtimalle evlerine döndüğünü düşündü. O an kızını takip edebilirdi ama evvelce bu bayanı kızı amacıyla bu kadar özel yapan şeyin ne olduğunu öğrenmesi lüzumiyordu. Kimdi bu bayan? Kapıyı açtı ve odada gördükleri karşısında irkildi… Odada 20’den çok köpek vardı, köşede ise aradığı bayan oturuyordu! “BURADA NELER OLUYOR?!”Kadın k-orkmuş görünüyordu, kaçmaya çalıştı ama Tom onu durdurdu. “Burada ne aradığını ve kızımla namacıyla her akşam gizlice görüştüğünü bana söyleyeceksin!” Şaşırmış olan bayan gözyaşlarına b-oG-uldu ve yine sandalyesine oturdu. Derin bir soluk alıp kalp burkan öyküsünü Tom’a anlattı. “Karım ve ben bunu daha daha daha daha eskiden fark etseydik, anında araya girmek ederdik”, diye anlattı Tom daha sonra basına. Kadın son derece ihtiyarydı ve seneler içersinde bütün arkadaşlarının ve ailesinin ö-lü-müne şahit olmuştu. Yapayalnızdı, Emma’nın okuluna yakın bir huzurevinde yaşıyordu. “Yapayalnız kalmıştım,” dedi ihtiyar bayan Tom’a. 80. yaş gününden anında sonra daha çok dayanamamıştı. “Huzurevinden kaçmaya karar verdim ama kimse öğrenmemeliydi zira beni yine o bölgeye gönderirlerdi.” Kadın bir yıldan çok vakit sokak köpekleriyle eş güdümlü sokaklarda yaşamıştı. Yetersiz beslenmişti ama sonrasında ufak Emma ile tanışmıştı… Köpekler bundan sonra sahip olduğum tek ailemdi ama kısa vakit içersinde bir sürü yavruları oldu.” Bir vakit sonra ihtiyar bayan ve köpekleri amacıyla hayatta kalmak gitgide zorlaştı, bundan sonra sona yaklaşıyordu. Ta ki Emma okul teneffüsünde bu özel bayanla tanışana kadar. Emma ona arazilerindeki evden bahsetti ve orada kimsenin haberi olmadan güvenilir bir şekilde yaşayabileceğini söyledi. “Burada bir aydır yaşıyorum,” dedi ihtiyar bayan Tom’a. “Ama kısa vakitde yiyeceğim bitti zira bütün hayvanlarımla paylaşmak zorundaydım.” “Ama sonrasında tatlı kızın Emma bana yine yardım etmeye karar verdi!”Geçen hafta, Emma her gün ihtiyar bayanın ve köpeklerin ziyaretine gelmişti. Köpeklerle oynamış ve iyi olup olmadıklarını sormuştu. Ancak yiyecek tükenmeye başladığında, ufak kız bir şeyler yapması lüzumliliğini düşündü. Evinden her gün getirebildiği kadar yiyecek getirdi ve ihtiyar bayana ve köpeklerine verdi. “Çok çok değildi ama hayatta kalmaya yetecek kadardı,” dedi ihtiyar bayan Tom’a. Tom bu üzücü hikayeyi duyduktan sonra göz-yaşlarını tutamadı. Kızıyla bahsetmek amacıyla anında eve koştu… Eve vardığında Emma bahçedeki sandalyede oturuyordu. Tom kızına doğru koştu ve ona sımsıkı sarıldı. Onu takip ettiğini ve ihtiyar bayan ve köpekleriyle alakalı her şeyi bildiğini söyledi. “Sana mutlaka kızmadım tatlım, ama lütfen bir daha benden sır saklama, olur mu?” Tom’un kaygıları o gün ufak kızına karşı büyük bir hayranlığa ve gurura dönüşmüştü. Hikayeyi eşine anlattığında Emma’nın ailesi olağanüstü bir şey yaptı! Ailece, Linda adlı bu ihtiyar bayana ve köpeklerine yardım etmeye karar verdiler. Linda evde dilediğince kalabilir ve her gün kendisi ve köpekleri amacıyla yiyecek alabilirdi. Ancak hepsi bu değildi. Bir ba-ğış org-anizasyonuyla, evi resmi olarak sokak köpekleri amacıyla barınak haluna dönüştürmeye yetecek kadar para toplamayı başardılar. Şimdi Linda, Emma ve ailesi 40 sokak köpeğine bakıyor. Köpeklerden 15’i oldukça sahiplendirildi. Emma devamlı olarak köpeklerin yeni sahiplerinden fotoğraf ve mektuplar alıyor. Hepsi bu 5 yaşındaki kızın yürekli hareketi sayesinde!
