Ana Sayfa
Foto Galeri
10.02.2025
Ben şimdi ne yapmalıyım
-
-
-
- Şuan ne yapacağımı bilmiyorum. 12 senelik evliyim, 3 oğlum var, eşim bana karşı hep dürüst davrandı, yalan söylemez hatalı bir şey yapmazdı. Ama bir süredir bayan hastalıklarından kaynaklı tedavi görüyordum bu amaçla eşimi biraz ihmal ettim, c.in.s.el temas ihtiyacını karşılayamismim. Ev işi yapmakta bile zorlanıyordum, bana yardım etmesi amacıyla bir kaç günlüğüne kız kardeşimi çağırdım, kendisi eşinden ayrılmış annemlerle yaşıyordu, kardeşim geldi bana da çok yardımı oluyordu, ama aniden bire benden çok eşimle ilgilenmeye başladı bu hal beni rahatsız etti, eşime söyledim ama saçmalıyorsun dedi beni susturdu. Ben hasta olduğum amacıyla erken yatmak mecburiyetinde kalıyordum, eşime sende gel desem de gelmiyordu, kız kardeşimle sohbet edip film izliyorlar, yanıma çok geç geliyordu. Dün gece ağrılarından kaynaklı gene erken yattım, eşim sen git gelirim ben dedi, ilaç içmiştim anında uykuya dalmışım, gece aniden uyandım, bir baktım eşim hâla yanıma gelmemiş, sessiz sedasız kalktım salona baktım ama ne eşim nede kız kardeşim yoktu, kardeşimin odasına doğru gittim, içerden tuhaf sesler geliyordu… Olayın tamamını diğer sayfaya geçerek okunuyuz….
-
- Gözlerim bir anda karanlık bir bulut gibi doldu. Kalbim sanki göğsümden sökülüp yere çakılacakmış gibi atmaya başladı. Kulaklarıma gelen fısıltılar, kısık sesli gülüşmeler midemi bulandırdı. Nefes alışverişlerim hızlanmış, bacaklarım titremeye başlamıştı. Kardeşimin kapısının önünde durdum, elim kapı koluna uzanacak gibi oldu ama yapamismim. Bir an amacıyla hatalı duyduğumu düşünmek istedim. Belki de zihnim bana bir oyun oynuyordu. Ama sonra o sesleri gene duyduğunda gerçek, tüm ağırlığıyla üzerime çöktü. Midemde bir bıçak döndü, nefesim daraldı. Bir ismim geri attım, dışarı koşup gitmek istedim ama ayaklarım yere çakılmış gibiydi. Biraz daha bekleyip gene dinledim. Yanılmıyordum. O an içimdeki tüm hisler karmakarışık duruma geldi. Öfke, üzünc, ihanetin o yakıcı acısı… Boğazımda büyük bir düğüm oluştu, gözyaşlarım yanaklarımı sessiz sedasız çiziyordu. Nasıl yapabilirlerdi? Nasıl bana bu türsine bir acıyı reva görebilirlerdi? Elimle kapıya vurmak istedim, içeri dalıp her şeyi haykırmak… Ama sonra bir an fikire daldım. Ne de olsa inkâr edeceklerdi. Belki de ben paranoya yapıyordum? Ama hayır, hissettiğim her şey gerçekti. Sessizce odama geri döndüm. Kendi yatağıma oturduğumda başım dönüyordu. O ana kadar evliliğimi mübarek bir bağ, bir emniyet esası olarak görmüştüm. Onca sene yanımda olan adam, hayatımı paylaştığım insan, bana bunu yapmıştı. Ve işin en korkunç yanı, bunu benim canım kanım olan bir insanla yapmış olmasıydı. Telefonumu elime aldım. Kime ne anlatabilirdim ki? Annemi arasam, olanlara inanmazdı. Arkadaşlarımı arasam, nasıl bu tür bir utancı anlatabilirdim? Telefonu geri bıraktım. Derin nefesler aldım. Sabahı beklemeye karar verdim. O an bir şey yaparsam, düşünmeden hareket edersem, sonrasını toparlayamazdım. Ama sabahın ilk ışıklarıyla eş güdümlü gerçekleri yüzlerine vuracak, hesap soracaktım. Ama biliyordum, hiçbir hesap bu i.haneti geri alamazdı…
