Ana Sayfa
Foto Galeri
8.02.2025
Hiç sevilmemiş, güzel bir söz duymamış bir kadındım
-
-
-
- Hiç sevilmemiş, güzel bir söz duymamış bir bayandım, kocam birkere bile sevdiğini söylemedi bana. Yinede ona güzel görünmek amacıyla elimden geleni yapıyordum. Eşim kamyon şoförü, bazı hallarda kent dışına gider 2 gün kalır gelirdi, o gün Eşim yoldan ileriki diye yemekleri yaptim sofrayı hazırlismim, sonra üzerimi degistirdim süslendim makyaj bile yaptım Eşim beni beğensin diye. Kapı çaldı açtım ama eşim tek degildi kendisi gibi kamyoncu bir dostunı getirmiş, buyur ettim içeriye, girdiler. Eşim yüzüme bile doğru bakmadı ama dostunın devamlı bana baktığını hissettim, sofraya oturdular, adam yemeklerimi çok beğendi, ilk defa bukadar övgü duydum çok hoşuma gitti. Eşim tv izlemeye oturdu Bi vakit sonra ben çok yorgunum yatacağım dedi yatak odasına gitti uyudu. Ben sofrayı toplarken eşimin dostu benimle sohbet etmeye çalışıyordu, bende istiyordum ama çekiniyordum biraz. Ben sizin yatağınızı sereyim dedim odaya gittim tam çarşafı sererken eşimin dostu odaya geldi kapıyı kapattı
-
- Odaya geldiği an içimde bir ürperti hissettim. Kapıyı kapattığında kalbim süratle atmaya başladı. Gözlerinin amacıylae baktım, niyetini anlamaya çalıştım. O an hem korkuyor hem de içimde tuhaf bir his uyanıyordu. Uzun vakittir kendimi bayan gibi hissetmemiştim, uzun vakittir birinin beni fark ettiğini bile düşünmemiştim. Ama bu doğru muydu? Adam bana yaklaştı, ama bir ismim geri çekildim. “Ne yapıyorsunuz?” diye sordum, sesim hafif titriyordu. O ise sakince gülümsedi, “Korkma, kötü bir niyetim yok. Sadece biraz bahsetmek istiyorum,” dedi. Ama içersinde bulunduğumuz hal öyle bir konuşmaya ideal değildi. Göz göze geldik, birkaç saniye içersinde zihnimde binlerce fikir geçti. Eşimin yıllardır bana söylediği tek bir güzel söz yoktu. Hiçbir vakit beni aslında fark ettiğini hissetmemiştim. Ama bu yabancı adam, yalnızca birkaç saat içersinde, gözleriyle bile beni gördüğünü hissettirmişti. Ama ben aldatmayacaktım, kendimi bu kadar kolay bir zayıflıkla bırakmayacaktım. İçimdeki karışık hislere karşın derin bir soluk aldım ve “Lütfen dışarı çıkar mısınız?” dedim, sesim bu sefer daha güçlüydü. Adam bir an duraksadı, gözlerimi inceledi, sonra kafasını eğdi. “Özür dilerim, hatalı bir şey gerçekleştirmek istememiştim,” dedi ve kapıyı açarak dışarı çıktı. İçimde bir rahatlama ve gurur hissettim. Ama o gece uykum kaçtı. Tavanı izlerken düşündüm. Ben nasıl bir yaşam yaşıyordum? Bir bayan olarak yıllardır sevilmemiş, fark edilmemiş, yalnızca bir gölge gibi yaşamıştım. Benim de sevgiye, ilgiye ihtiyacım yok muydu? Kendimi değersiz hissetmek mecburiyetinde mıydım? O adamın gözleri bile bana yıllardır kocamın veremediği hisleri vermişti. Ama asıl sorun başkaydı. Ben, kendi içimde, kendimi nasıl hissediyordum? Ertesi sabah erkenden kalktım, aynaya baktım. İlk defa kendime aslında baktım. Yüzümde bir hüzün vardı ama derinlerde bir şey daha hissettim: Kararlılık. Kendime bir söz verdim. Bir başkasının ilgisine muhtaç kalmadan da kıymetli olabilirdim. Önce kendi içimde, kendi gözümde bir bayan olarak var olmalıydım. O gün yeni bir sayfanın başlangıcı olacaktı. Ve bu sefer başrol, yalnızca bendim.
