Hakikati aramada sanat çok önemli bir dil kullanır.
Felsefe kavramlarla uğraşır.
Bilim gözlemler yaparak hakikati anlamlandırmaya çalışırken,
Sanat metafor kullanır.

Adam aynaya bakar ve “Aynada kocaman bir sıfır görüyorum” der.
İşte bu anlatım, tam manasıyla bir metafordur.
Hiçbir sosyolog, düşünceyi bu kadar kısa bir yolla anlatamaz.

Bu üç dilden en özgür olanı da sanattır,
Çünkü, sanatın zorunlu bir yöntemi olmadığı gibi,
Tutarlı olma gayreti içerisinde de değildir.
İlkeleri yoktur.
Bir temele indirgenemez.

YAŞAM EŞLİK EDİLECEK BİR ŞARKI GİBİDİR

Hayatı,
“Eşlik edilecek bir şarkı”ya benzetenle,
Bir “sınav”a benzetenler,
Kuşkusuz ki,
Farklı değer yargılarına sahiptirler.

Ama,
Kişisel beğenilerini temel doğrular gibi görmeye başlayanlar için,
Kuşkusuz ki,
Sanat bir “ucube” de olabilir!

Benim için ise,
Sanat dönüşümün merkezindedir.
Yaşamın her evresinde,
Sürekli değişim ve dönüşüm içerisinde olan,
Sosyal ve fiziksel ilişkilerimizi duygu ve düşünceye benzetmek,
Hissetmesini, düşündüğümüzü düşünmesini sağlamak.
Dönüşmek için bir yolculuğa çıkmak ve evrensel olana ulaşmaktır sanat.

“Güzel ve çirkin” masalındaki gibi.
Kız çirkin bir kurbağayı öper ve kurbağa yakışıklı bir prense dönüşür.
Bütün ana karakterler filmin başında gördüğümüz insanlar değildirler.
Dönüşüm geçirirler…

DÖNÜŞMEK İÇİN GEREKEN YOLCULUK

İdeolojik boyutta yaşanan değişimler oldukça önemlidir.
Ama, herhangi bir toplumsal değişimin mümkün olabilmesi için,
İlk önce insanın düşüncesinin değişmesi gerekmektedir.

Sanat,
Toplumu değiştiren gücün insan yaşamında oynaması gereken rölü belirler,
Ve “üretim ilişkileri”nin modernleştirilmesine ön ayak olur.

Marks,
Sosyalist temeli ve değişim ile dönüşümün özünü,
Toplumların üretim ilişkilerinin,
Ve üretim araçlarının modernleştirilmesinin mücadelesi olarak açıklar.

Öyleyse;
Dönüşmek için bir yolculuğa çıkmamız gerekir.
Ve bu yolculuk,
Fiziksel olduğu kadar ruhsaldır da…